Bedoeling was om een kort ritje te maken van Bergérac tot Plumvillage, een bekend Boeddhistisch centrum ook gekend als "le village des pruniers". Daar zou ik overnachten.
Wat druilerig weer, mistig en vochtig
Plumvillage:Toevallig was een monnik overleden en waren alle slaapplaatsen ingenomen door familie en vrienden.
Ook was het "lazy day", een dag zonder veel activiteiten waarbij iedereen zich mocht ontspannen. Er waren dus geen meditatiesessies of voordrachten.
Bij mijn aankomst heb ik onmiddellijk gratis mogen eten in het vegetarisch restaurant, wel zelf afwassen nadien. Mij viel op hoe iedereen elke handeling uiterst behoedzaam en traag uitvoerde. Dit was dus mindful! Om het kwartier ongeveer klonk een geluid en iedereen bleef staan waar hij was en bewoog niet meer gedurende 12 tellen (12 tekens klonken). Nadien ging alles rustig voort: afwassen, wandelen, eten...
Dan maar een rustige buitenwandeling gemaakt want dit is PlumVILLAGE: een aantal gebouwen (receptie, eetruimte, meditatieruimtes, verblijfplaats voor monniken...) en een park:
Corps et esprit en parfaite harmonie.
Je vous envoie mon coeur avec le son de cette cloche.
Que tous ceux qui m'entendet sortent de l' oubli.
Et transcendent toute anxiété et douleur.
J' écoute, j' écoute.
Ce son merveilleux me ramêne à ma vraie demeure.
Een enorme meditatieruimte
Boeddha is natuurlijk alom vertegenwoordigd. Uiteindelijk mag Boeddha niet blijvend vereerd worden maar moet je hem zelf overstijgen, vandaar de uitspraak: "Kill your Boeddha". Om bevrijd te worden moet je alles afleggen, ook je goeroe en zelfs Boeddha.
"The time is now, this is it": welkomsbord in Plumvillage. Het kernthema is hier mindful leven, bewust van elk moment, elke handeling, elk woord, elke gedachte. Er is niets anders. Niet vroeger, niet later maar enkel nu. Dit alles in het teken van het Boeddhisme: verlost worden van het lijden, bevrijd worden. Goed en liefdevol zijn voor elk levend wezen.
Heel het "dorp" was naar de crematie van de monnik (op 1 uur rijden). Ik heb nog wat nagepraat met 2 Amerikanen en een Fransman die gedurende maanden hier verbleven. Bleek dat je min. 2 weken nodig had om enigszins in de sfeer te komen. Na afscheid ben ik doorgereden richting Zuiden.
Mooi beeld van een imposante kerk in een klein dorpje.
Onderweg brak de bagagedrager door al het gewicht en de zware tocht. In een café bezorgde een man mij (gratis) 4 korte stevige elastieken met haak die het boeltje stevig hielden: voor (boven) en na (onder).
Een zonnig moment in Eymet in het historisch hart van het stadje.
Onderweg regen met toch een lage avondzon wat mooie beelden gaf
De mensen hebben hier een heerlijk accent. Ze voegen precies een "e" (geaccentueerd) toe aan heel wat woorden. Daarbij zijn ze ongelooflijk behulpzaam. Ik had een serieus probleem in Tonneins om een slaapplaats te vinden: enige hotel was dicht! In een café hoorde een dame mijn probleem en begon (ongevraagd) rond te bellen tot de (enige) chambre d' hôtes mij een kamer kon geven. Het was eigenlijk een huis met 2 slaapkamers, living, badkamer en 2 WC's, dit alles voor 50€. Daarbij ook zeer gedienstig.
