vrijdag 20 januari 2012

Parijs, bezoek aan de Church of Scientology, fietsen tot Etampes

Parijs, overnachting in de buurt van gare du Nord én van de hindoetempel (zie vorig verslag met extra toegevoegde video's). Parijs wordt stilaan wat meer een fietsstad. Natuurlijk domineert koning auto het straatbeeld (tot op de fietsstroken toe), maar toch. De huurfietsen staan overal massaal én worden veel gebruikt.
Info: www.velib.paris.fr "vélos en libre-service à Paris"


En ook al redelijk wat gereserveerde fietspaden. Als je hier op fietst ben je sneller dan een wagen.

The church of scientology in Parijs.
Ik heb me even moeten bijeenpakken om hier mijn beladen fiets tegen de muur te zetten en doodleuk simpel gekleed binnenwandelen met de vraag voor meer uitleg. Een chique interieur met heel wat boeken, folders en DVD's uitgestald om te kopen. Het gesprek met de man aan de receptie was voor mij wat beperkt.

Een vriendelijke Engelsman (getrouwd met een flemish women) sprak me spontaan aan en een boeiend gesprek volgde. Een Amerikaan Ron Hubbard is de stichter en heeft miljoenen boeken verkocht. Zijn ideologie ontwikkelde zich van een rationeel onderbouwde leermethode voor efficiënter leven door het ontdekken en verwerken van negatieve gedachten (weerstanden).
Later is de zielsdimentie er bij gekomen, een religie dus met een ziel die overleeft. Natuurlijk is dit zeer summier beschreven. Ik heb 2 DVD's meegekregen.

Alle info: www.scientology.org , kijk eens naar "Meet a scientologist". De site is zeer professioneel en gestructureerd net zoals het centrum dat ik mocht bezoeken.
Ik begin stilaan de objectieve benadering en vraagstelling onder de knie te krijgen. Het is veel fijner en leerrijker om zonder veel vooroordelen me open te stellen voor allerhande denkwijzen. De gesprekspartner vertrouwt me dan en is erg open.



Foto gemaakt door een toevallige voorbijgangster. Zij kende wel iets van kadreren! Afscheid van Parijs en nu zuidwaarts. Parijs is enorm groot en het duurt uren voor je op de buiten bent.


Probeer hier maar eens rustig te fietsen. Fransen houden wel veel rekening met mij als eenzame fietser maar het is toch wat bedreigend. Later op de dag heb ik 4 km op een smalle witte zijlijn van een route nationale gereden (een tweebaansweg met betonnen middenstrook) met voorbijrazend verkeer dat wel steeds opzij ging indien te breed (vrachtwagens).


Dit vond ik wel een leuke: een grafsteen buiten in de vloer van een 11de eeuwse kerk. Probeer het maar eens te ontcijferen: alle details staan er op en ze zal nu zeker in de hemel zijn.



Elke grotere Franse stad heeft van die spuuglelijke parkeerwinkelcentra. Is dit onze toekomst? De steden verstillen daardoor, het autoverkeer neemt toe en probeer hier maar eens met de fiets te winkelen. Enkel asfalt, niets groen, veel lawaai door de route national vlakbij. Het is wel gemakkelijk maar zou eigenlijk ruimtelijk niet mogen zijn. Het maakt de mensen zo te zien niet gelukkig. Hier heb ik mijn objectieve verslaggeving even laten schieten.
 Bij schemering reed ik hier mijn laatste 5 km in lichte regen voor mijn aankomst aan het hotel.