Van Chateauroux tot Magnac-Laval: aangenaam maar lang !

Van Châteauroux naar Magnac-Laval (op 50 km van Limoges)
Het weer was 's morgens wat druilerig maar werd zachter met heel af en toe een streepje zon in de namiddag.

Start in redelijk vlak landschap, nl.. het zuidelijk deel van la Sologne waar ik sinds Orléans doorfiets: een grote bosrijke regio met talloze meertjes. Maar na een 35km reed ik het Centraal Massief binnen wat heel erg op de Ardennen leek. Duwen dus. Geen erg, af en toe stoppen voor un grand café (niet van die Franse "prutstasjes") en een babbeltje.
Rond 16u informeren naar een slaapplaats: hier niet maar misschien ginds, gesloten! In het volgend dorpje zijn er wel kamers, niet dus. In het volgend stadje op 15 km is er wel een hotelletje. Niet dus! Even buiten dit stadje is er een goede chambre d'hôte. Ja dus, maar wel bovenop een heuvel na een steile helling. Na 100 km dus eindelijk in een kamer bij vriendelijke mensen, been op een stapel kussens (wat oedeem), rustig mijn gekocht fruit en nougat eten en dan mails beantwoorden en blog bijwerken, oef!

Morgen hoop ik in het Zenboeddhistisch centrum Kanshoji te geraken (kleine 90 km, iets teveel maar ja). Ik mag het bezoeken voor 2 nachten en een dag ondanks dat het geen bezoekersperiode is. Ben erg benieuwd. Een voorsmaakje: www.kanshoji.org
Vandaag dus geen specifieke spirituele of religieuze ontmoeting. Maar heb ik niet heel de tijd in Moeder Natuur vertoefd? Moeder Aarde die toch dikwijls een goddelijk of transcendent karakter wordt toegewezen. Eigenlijk was dit dan toch een spirituele dag hoewel mijn benen ditmaal niet akkoord waren.
Enkele belevenissen in beeld:

De post 's morgens vroeg: waarom? Ik was zo zwaar beladen dat ik een 4 kg boeken (die ik toch niet las) en overbodige kaarten terugstuurde naar België. Je voelt dit inderdaad.
Volgende fietsreis ga ik wel veel nauwkeuriger mijn paklijst maken. Je moet per slot van rekening alles mee de berg op en tegen de wind in duwen.
Verder ga ik toch eens nadenken over Gerard (dorpsraad) zijn idee om geen fietszak mee te nemen maar bij een vliegreis ter plaatse inpakfolie te kopen. De zak is bijzonder handig en stevig maar weegt een  wel een drietal kg.

Na bijna 1000 km fietsen was een onderhoudsbeurt zeker nodig: pedalen smeren (moeten eigenlijk vervangen worden), versnellingen afstellen, voorste wiel wat in balans brengen én vooral overal waar nodig olie inspuiten. Na 11 dagen met vochtig weer is dit essentieel. Alles bolt beter nadien.
De man was erg vriendelijk, deskundig genoeg en liet zich niet betalen.

What's in a name?

Sans paroles...

Een verlaten oude (in Frankrijk is alles oud) kerk waarbij ik ongehinderd naar het doksaal kon opstijgen om van bovenuit deze foto te maken.
We beseffen soms niet hoe sterk onze streken met de kerk vervlochten zijn/waren en wat voor een enorme en prachtige monumenten er gebouwd zijn door de eeuwen heen. Kerken zijn, als je er de tijd voor neemt, inspirerende en prachtige oorden waar je (als ze open zijn) gratis binnen mag in tegenstelling met zoveel.

 

Je komt wel bijna geen mens tegen maar wordt toch zeer goed in de gaten gehouden !

 

Het centraal massief met talloze zeer stille oude dorpjes

Een dorpje waar toch wat leven in zat: winkels, fijne mensen (zelfs Engelsen) en een romantisch café. Een heel tof gesprek met een ex-manager van hotels. Hij had nu met zijn vrouw dit bijzonder café en een restaurantje.

Winkels, ja, want hier dus geen lelijk voorstedelijk baanwinkelcentrum waardoor alle kleinschalige handel uit de kernen gezogen wordt, voor ons gemak ja (kar en koffer volladen) maar zijn we er zoveel beter mee?
En zeggen dat er voor de rand van Brussel 3 (drie) verschillende vergunningsprocedures lopen voor chique megawinkelcentra met gratis parking voor koning auto. De binnenstad heeft het al zo moeilijk, verpaupert in bepaalde buurten en nu dit, 3 enkel in het Noorden van de stad. Waar in het gezond verstand? Dit even tussendoor.

Nabeschouwing:

Op de fiets (of te voet) is je blik aandachtig, zie je de schoonheid in het klein. Een auto is handig en snel maar je bent ingeblikt. Ik mis tijdens mijn tocht inderdaad honderden attracties die ik zou moeten gezien hebben wat fysiek niet mogelijk is maar heb ik door minder te kunnen soms niet meer ervaren? Ook de manier waarbij je op 2 wielen aankomt, ontvangen wordt, wegrijdt en tussentijds verwijlt voelt heel anders aan. Hautement recommandé !